İçerik
Tourette sendromu, insanların utanç verici durumlardan dolayı sosyalleşmeyi zorlaştırabilen ve yaşam kalitesini kötüleştirebilen, dürtüsel, sık ve tekrarlayan davranışlarda bulunmasına neden olan nörolojik bir hastalıktır.
Tourette sendromu tikleri genellikle 7 ile 11 yaşları arasında ortaya çıkar, gözlerinizi kırpmak veya ellerinizi ve kollarınızı hareket ettirmek gibi basit hareketlerle başlayıp daha sonra tekrarlanan kelimeler, ani hareketler ve havlama gibi seslerle kötüleşir. , homurdanma, bağırma veya küfür etme.
Bazı insanlar sosyal durumlarda tikleri baskılayabilir, ancak diğerleri, özellikle duygusal stres yaşıyorlarsa, bu durum okullarını ve mesleki yaşamlarını zorlaştırabilir. Ortak sonuçlardan biri, yoğun ıstıraba neden olan izolasyondur.
Sendrom nasıl belirlenir
Tourette sendromunun semptomları genellikle başlangıçta öğretmenler tarafından gözlemlenir ve çocuğun sınıfta tuhaf davranmaya başladığını fark eder.
Bu belirti ve semptomlardan bazıları şunlar olabilir:
Motor tikleri
- Bir göz açıp kapayıncaya;
- Başını eğ;
- Omuz silkme;
- Buruna dokunun;
- Yüzler yapın;
- Parmaklarınızı hareket ettirin;
- Müstehcen hareketler yapın;
- Tekmeler;
- Boynu sallamak;
- Göğsüne vur.
Ses tikleri
- Küfür;
- Hıçkırık;
- Haykırmak;
- Tükürmek;
- Gevezelik;
- İnlemek;
- Howl;
- Boğazı temizleyin;
- Kelimeleri veya cümleleri tekrarlayın;
- Farklı ses tonları kullanın.
Bu semptomlar tekrar tekrar ortaya çıkar ve kontrol edilmesi zordur ve ayrıca zamanla farklı tiklere dönüşebilirler. Tikler genellikle çocukluk döneminde ortaya çıkar ancak ilk kez 21 yaşına kadar ortaya çıkabilir.
Tikler, kişi uyurken, alkollü içecek tüketimi ile veya büyük konsantrasyon gerektiren ve stres, yorgunluk, kaygı ve uyarılma karşısında kötüleşen bir aktivitede de kaybolma eğilimindedir.
Teşhis nasıl doğrulanır
Bu sendromu teşhis etmek için, doktorun genellikle günde birkaç kez ve en az bir yıl boyunca hemen hemen her gün gerçekleşen hareket modelini gözlemlemesi gerekebilir.
Bu hastalığı tanımlamak için spesifik testlere gerek yoktur, ancak bazı durumlarda nörolog, örneğin benzer semptomlara sahip başka bir nörolojik hastalık olma ihtimalinin olup olmadığını kontrol etmek için manyetik rezonans görüntüleme veya bilgisayarlı tomografi isteyebilir.
Sendroma ne sebep olur
Tourette sendromu, aynı aileden insanlarda daha sık görülen genetik bir hastalıktır ve kesin nedeni henüz bilinmemektedir. Bir kafa travması geçirdikten sonra teşhis konulan bir kişinin raporları var, ancak aynı ailede enfeksiyonlar ve kalp sorunları da daha sık görülüyor. Hastaların% 40'ından fazlası ayrıca obsesif kompulsif bozukluk veya hiperaktivite semptomlarına sahiptir.
Tedavi nasıl yapılır
Tourette sendromu iyileştirilemez, ancak uygun tedavi ile kontrol altına alınabilir. Tedavi bir nörolog tarafından yönlendirilmeli ve genellikle yalnızca hastalığın semptomları günlük aktiviteleri etkilediğinde veya kişinin hayatını tehlikeye attığında başlar. Bu gibi durumlarda tedavi şu şekilde yapılabilir:
- Nöroleptik ilaçlar: Beyindeki tiklerin ortaya çıkmasından sorumlu nörotransmiterleri bloke eden Haloperidol veya Pimozida gibi;
- Antidepresanlar: tiklere neden olabilen üzüntü ve kaygı semptomlarını azaltan Fluoxetina gibi;
- Botoks enjeksiyonları: motor tiklerde hareketlerden etkilenen kası felç etmek, tiklerin görünümünü azaltmak için kullanılır;
- Adrenerjik inhibitör ilaçlar: Örneğin dürtüsellik ve öfke nöbetleri gibi davranışsal semptomları kontrol etmeye yardımcı olan Klonidin veya Guanfacine gibi.
Bununla birlikte, bu ilaçlar tüm Tourette sendromu tiklerini tedavi etmez ve bu nedenle, hastalığın tiklerini kontrol etmenin yollarının eğitildiği psikoterapi veya davranışsal terapi seansları için bir psikolog veya psikiyatriste danışmak da önemli olabilir.
Çocuğun çalışmayı bırakması gerekiyor mu?
Tourette sendromu teşhisi konan çocuğun ders çalışmayı bırakmasına gerek yoktur, çünkü bu sendromu olmayan tüm diğerleri gibi o da tüm öğrenme kapasitesine sahiptir. Çocuk, özel eğitime ihtiyaç duymadan normal okula devam edebilir, ancak çocuğun sağlık sorunu hakkında öğretmenler, koordinatörler ve müdürlerle konuşarak onların gelişimine olumlu bir şekilde yardımcı olabilirler.
Öğretmenleri, sınıf arkadaşlarını ve ebeveynleri bu sendromun semptomları ve tedavileri hakkında uygun şekilde bilgilendirmek, çocuğun anlaşılmasına yardımcı olur ve depresyona yol açabilecek izolasyondan kaçınır. Çözümler tiklerin kontrolüne yardımcı olmak için faydalı olabilir, ancak psikoterapi seansları da tedavinin temel bir parçasıdır çünkü çocuk sağlık problemini bilir ve tamamen kontrol edemez, genellikle suçlu ve yetersiz hisseder. .